«Δεν αντέχω άλλο»: Οι Ιάπωνες πληρώνουν... για να φύγουν από τη δουλειά τους

Στην Ιαπωνία, η παραίτηση από μια δουλειά δεν είναι τόσο απλή υπόθεση όσο φαίνεται. Σε μια χώρα που η ευγένεια είναι σχεδόν θρησκεία και η αντιπαράθεση θεωρείται ταμπού, η ανακοίνωση της παραίτησης μπορεί να είναι εξαιρετικά άβολη. Πολλοί εργαζόμενοι, λοιπόν, αποφεύγουν την άμεση σύγκρουση με τα αφεντικά τους – πληρώνοντας επαγγελματίες να το κάνουν αντ’ αυτών.

Η υπηρεσία αυτή δεν είναι αστείο. Είναι μια υπαρκτή, νόμιμη και συνεχώς αναπτυσσόμενη βιομηχανία, με εταιρείες όπως η Momuri στο Τόκιο να αναλαμβάνουν το... βαρύ φορτίο της παραίτησης. Το όνομα «Momuri» σημαίνει «δεν αντέχω άλλο» στα ιαπωνικά, και αυτό ακριβώς εκφράζουν όσοι καταφεύγουν σε τέτοιες υπηρεσίες.

Ένας από τους πιο δραστήριους «αντιπροσώπους παραίτησης», ο Σότα Σιμίζου, έχει αναλάβει εκατοντάδες περιπτώσεις, μεταξύ αυτών και μιας εργαζόμενης σε μονάδα φροντίδας, στην οποία ανακοίνωσε ψύχραιμα στην εργοδότριά της ότι παραιτείται και θα επιστρέψει στολή και κλειδιά ταχυδρομικά.

Η υπηρεσία κοστίζει γύρω στα 50.000 γιεν (περίπου 350 δολάρια) και δεν περιορίζεται σε νέους – αν και το μεγαλύτερο ποσοστό πελατών είναι από 20 έως 30 ετών. Υπάρχουν όμως και 83χρονοι που νιώθουν αμήχανα να αντιμετωπίσουν τους εργοδότες τους και καταφεύγουν σε τέτοιες λύσεις.

Η Momuri ξεκίνησε το 2022 με περίπου 200 υποθέσεις τον μήνα. Σήμερα διαχειρίζεται περίπου 2.500, ενώ σχεδόν 1 στις 10 ιαπωνικές εταιρείες έχει λάβει παραίτηση μέσω τρίτου προσώπου.

Οι λόγοι; Από εκφοβισμό στον χώρο εργασίας μέχρι απλή απογοήτευση, αλλά και αδυναμία να εκφραστούν οι ανησυχίες τους χωρίς συνέπειες. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου οι διευθυντές αντιδρούν με θυμό – πρώτα έρχεται η απορία, μετά ο εκνευρισμός, λέει ο πρόεδρος της Momuri. Ωστόσο, όσο αυξάνεται η αναγνωρισιμότητα του φαινομένου, τόσο πιο αποδεκτό γίνεται και από τις ίδιες τις επιχειρήσεις.

Η πανδημία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αλλαγή της εργασιακής κουλτούρας στην Ιαπωνία, η οποία για δεκαετίες είχε βασιστεί στην ισόβια απασχόληση και τη σκληρή ιεραρχία. Με το εργατικό δυναμικό να γερνά και τις ευκαιρίες να συρρικνώνονται, οι νέες γενιές διεκδικούν περισσότερη ελευθερία – και βρίσκουν εναλλακτικούς τρόπους να το κάνουν, ακόμα και όταν χρειάζεται να φύγουν από τη δουλειά.