5 μουσικοί που πέθαναν μέσα στο 2025 και δεν το πήραμε χαμπάρι

Με μια ατελείωτη ροή διάσημων ανθρώπων που αναδείχθηκαν στα τέλη του 20ού αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, δεν υπάρχει έλλειψη διασημοτήτων. Ωστόσο, με την πληθώρα γεγονότων που αναφέρονται σε παραδοσιακά δημοσιογραφικά μέσα, στο σύμπλεγμα ειδήσεων ψυχαγωγίας, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στο διαδίκτυο γενικότερα, μερικές φορές ακόμη και αυτά που θα έπρεπε να είναι σημαντικά γεγονότα χάνουν την δημοσιότητά τους και υποαναφέρονται, τουλάχιστον σε σχέση με άλλα, πιο φανταχτερά και ίσως πιο πιεστικά νέα.

Οι θάνατοι ηλικιωμένων μουσικών, που κάποτε βρίσκονταν στην κορυφή του κόσμου της ψυχαγωγίας και έκτοτε έχουν εξαφανιστεί από τη δημόσια θέα, είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε αυτό το φαινόμενο.

Είναι μια θλιβερή συνέπεια του ολοένα και πιο γεμάτου οικοσυστήματος των μέσων ενημέρωσης ότι ορισμένοι σημαντικοί, μπεστ σέλερ, βραβευμένοι και καταξιωμένοι τραγουδιστές, μέλη συγκροτημάτων και συνθέτες χάνουν το άξιο δημόσιο πένθος και τις αναμνήσεις, απλώς και μόνο επειδή οι θάνατοί τους δεν έτυχαν μεγάλης προσοχής από τα μέσα ενημέρωσης. Εδώ είναι οι σημαντικότερες μουσικές προσωπικότητες του παρελθόντος που πέθαναν το 2025 χωρίς την προσοχή που πιθανώς τους άξιζε.

Roberta Flack

Αφού ανέπτυξε το κουλ, γλυκό και συγκινητικό φωνητικό της στυλ στην εκκλησία και φοίτησε στο κολέγιο ως έφηβη πιανίστρια, η Roberta Flack στράφηκε στην στοχαστική, ψυχωμένη, ποπ μουσική και έγινε γνωστή στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το 1972, το "The First Time Ever I Saw Your Face" έφτασε στο Νο. 1 και ήταν το μεγαλύτερο τραγούδι της χρονιάς στο Billboard, ενώ κέρδισε επίσης το βραβείο Grammy για το Τραγούδι και τον Δίσκο της Χρονιάς. Και τα δύο βραβεία εξασφαλίστηκαν την επόμενη χρονιά με ένα άλλο τραγούδι της Flack, το "Killing Me Softly with His Song", μια επιτυχία Νο. 1 με μια συναρπαστική ιστορία. Η Flack παρέμεινε σταθερά στις σκηνές R&B και σύγχρονης μουσικής μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Το 2022, η Flack ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί από τη μουσική, καθώς οι επιπτώσεις της εκφυλιστικής νευρολογικής πάθησης ALS, γνωστής και ως νόσος του Lou Gehrig, της είχαν αφαιρέσει την ικανότητά της να τραγουδά. Στις 24 Φεβρουαρίου 2025, η Flack πέθανε στο σπίτι της στη Νέα Υόρκη. Ο θρύλος της soft pop και της R&B ήταν 88 ετών.

Rick Derringer

Λάτρης της ροκ εν ρολ ζωής, ο Rick Derringer γνώρισε επιτυχία σε πολλές διαφορετικές δεκαετίες της αμερικανικής μουσικής, εξελίσσοντας τον ήχο και το προϊόν του καθώς άλλαζαν τα mainstream γούστα. Τη δεκαετία του 1960, ο Derringer και ο αδερφός του Randy δημιούργησαν το garage rock συγκρότημα McCoys, και το πρώτο single του συγκροτήματος, "Hang On Sloopy", έφτασε στο Νο. 1 στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1965. Ακολούθησαν μερικές ακόμη επιτυχίες που έφτασαν στο top 40, προτού ο Derringer γίνει ο κιθαρίστας και παραγωγός του Edgar Winter Group, γνωστού για τα βασικά ροκ τραγούδια της δεκαετίας του '70, "Frankenstein" και "Free Ride". Ταυτόχρονα, ο Derringer ξεκίνησε ως σόλο καλλιτέχνης και απόλαυσε μια μεγάλη επιτυχία με το "Rock and Roll, Hootchie Koo". Μέχρι τη δεκαετία του 1980, ο Derringer είχε γίνει ένας περιζήτητος μουσικός στούντιο και ηχογραφήσεων και παραγωγός, συνεργαζόμενος με τους Steely Dan, Todd Rundgren, Meat Loaf, "Weird Al" Yankovic και Cyndi Lauper. Τότε ήταν επίσης η εποχή που ο Derringer άρχισε να δημιουργεί ροκ για παλαιστές, γράφοντας και ηχογραφώντας τραγούδια για αστέρες του WWF, συμπεριλαμβανομένου του "Real American" για τον Χαλκ Χόγκαν.

Μετά από μια παρατεταμένη περίοδο κακής υγείας, ο Derringer πέθανε στις 26 Μαΐου 2025, ενώ βρισκόταν υπό την επίβλεψη ενός φροντιστή στο Όρμοντ Μπιτς της Φλόριντα. Ήταν 77 ετών.

David Johansen

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι New York Dolls προσπάθησαν να κάνουν το ροκ εν ρολ να φαίνεται ξανά επικίνδυνο. Ανεβαίνοντας στη σκηνή με φανταχτερά ρούχα και έντονο μακιγιάζ, το glam rock συγκρότημα, το οποίο ήταν στην πραγματικότητα ένα πρωτότυπο πανκ συγκρότημα, ήταν μαζί μόνο για περίπου τέσσερα χρόνια, επεκτείνοντας τη σύνθεση του με την προσθήκη του χαρισματικού, χαοτικού και βραχνιάς φωνής τραγουδιστή David Johansen. Μια σειρά από συναυλίες στο Mercer Arts Center στη Νέα Υόρκη έκαναν τον Johansen αγαπημένο της τοπικής underground μπάντας, και οι New York Dolls έγιναν εθνικές cult φιγούρες μετά την κυκλοφορία μόλις δύο άλμπουμ και φρενήρων τραγουδιών όπως το "Personality Crisis".

Περίπου μια δεκαετία μετά τη διάλυση των Dolls, ο Johansen επανεμφανίστηκε με μια μοναδική σόλο προσπάθεια, παρουσίασε δημόσια τον εαυτό του ως τον ανόητο, σαυρόμορφο τύπο Buster Poindexter και είχε μια επιτυχία με το "Hot Hot Hot".

Έχοντας διαγνωστεί με καρκίνο τη δεκαετία του 2010, ο Johansen έμαθε στις αρχές του 2020 ότι ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση και είχε εξελιχθεί σε όγκο στον εγκέφαλο. Ήδη πολύ άρρωστος, με καρκίνο που είχε φτάσει στο στάδιο 4, ο Johansen υπέστη σοβαρή πτώση κατά την Ημέρα των Ευχαριστιών του 2024, η οποία έσπασε την πλάτη του μουσικού σε δύο σημεία. Μετά την επέμβαση, ο Johansen δεν μπόρεσε να σηκωθεί από το κρεβάτι. Στα τέλη Απριλίου 2025, λίγες εβδομάδες αφότου αποκαλύφθηκαν αυτές οι λεπτομέρειες στα μέσα ενημέρωσης, ο Johansen πέθανε στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη. Ήταν 75 ετών.

Sam Moore

Πολλά από τα πιο καθοριστικά, αγαπημένα και διαχρονικά τραγούδια R&B της δεκαετίας του 1960 είναι τραγούδια του Sam και του Dave. Το δίδυμο, που αποτελείται από τους Sam Moore και Dave Prater, κυκλοφόρησε κλασικά όπως τα "Hold On, I'm Coming", "When Something is Wrong with My Baby", "I Thank You" και "Soul Man" από την Stax Records. Η σόλο καριέρα του σταμάτησε τη δεκαετία του 1970 και ο Moore αντιμετώπισε προβλήματα εθισμού, αλλά αυτός και ο Prater γνώρισαν τεράστια άνοδο στη δημοτικότητά τους όταν οι Dan Aykroyd και John Belushi χρησιμοποίησαν το "Soul Man" τόσο στα σκετς των Blues Brothers στο "Saturday Night Live", όσο και στην ταινία spinoff του 1980. Το 1992, λίγο μετά την ίδρυση του Rock and Roll Hall of Fame, οι ψηφοφόροι τους ενέταξαν σε αυτό.

Ο Moore είχε επιπλοκές μετά από χειρουργική επέμβαση και στις 10 Ιανουαρίου 2025 πέθανε στο Coral Gables της Φλόριντα. Ήταν 89 ετών.

Marianne Faithfull

Στενά συνδεδεμένη προσωπικά και επαγγελματικά με τους Rolling Stones, η Λονδρέζα σκηνοθέτιδα Marianne Faithfull έφτασε στα ύψη των charts στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο το 1964 με την διασκευή του τραγουδιού του συγκροτήματος, "As Tears Go By". Θα έδινε περισσότερες χαρακτηριστικές, καλοδεχούμενες ερμηνείες σε έργα άλλων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένων των "Come and Stay with Me" της Jackie DeShannon και "Yesterday" των Beatles. Μετά από μια μακρά περίοδο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, η Faithfull ξεκίνησε την επιστροφή της το 1979 με το άλμπουμ "Broken English", ένα μείγμα art rock και ηλεκτρονικής μουσικής που κέρδισε διακρίσεις και υποψηφιότητες για βραβεία. Η τελευταία της mainstream δουλειά ήταν το 1997, όταν η αιθέρια φωνή της ακουγόταν να τραγουδάει μαζί στην επιτυχία των Metallica "The Memory Remains".

Στις 30 Ιανουαρίου 2025, ο εκπρόσωπος της Faithfull ενημέρωσε τα μέσα ενημέρωσης ότι η πελάτης του είχε πεθάνει. «Η Marianne απεβίωσε ειρηνικά στο Λονδίνο σήμερα, παρέα με την αγαπημένη της οικογένεια», ανέφερε η δήλωση στο NPR. «Θα μας λείψει πολύ». Δεν αποκαλύφθηκε η αιτία, αν και τα τελευταία χρόνια της ζωής της η Faithfull αντιμετώπιζε καρκίνο του μαστού και εμφύσημα που σχετίζονταν με το κάπνισμα, καθώς και νοσηλεία από COVID-19 το 2020, από την οποία δεν προβλεπόταν να επιβιώσει. Η Faithfull ήταν 78 ετών.

Πηγή Φωτογραφιών: wikipedia.org