7 Αυγούστου 1997: Η συναυλία που συγκέντρωσε 1 εκατομμύριο κόσμο

Έχουν περάσει ακριβώς 28 χρόνια από τότε που ο Garth Brooks εντάχθηκε στις τάξεις των Diana Ross, Elton John και James Taylor, εμφανιζόμενος ζωντανά στο Central Park της Νέας Υόρκης.

Στις 7 Αυγούστου του 1997, περίπου 980.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο εμβληματικό North Meadow του πάρκου για να παρακολουθήσουν τον σούπερ σταρ της κάντρι να ερμηνεύει μια σειρά από επιτυχίες, όπως τα "Callin' Baton Rouge" και "Friends in Low Places".

Η ιστορική συναυλία δεν ήταν μόνο τεράστια σε μέγεθος, αλλά ήταν και μια επίδειξη της άγρυπνης τελειομανίας του Brooks και της αξιόπιστης, demo-crossing γοητείας που διατηρεί εδώ και χρόνια.

Τις ημέρες πριν από την εκδήλωση, ο Brooks έδωσε μια εικόνα για το πώς προετοιμάζεται κανείς ψυχικά για μια παράσταση αυτής της κλίμακας, η οποία όχι μόνο ήταν δωρεάν για τους θεατές της συναυλίας, αλλά μεταδόθηκε ζωντανά από το HBO. Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι το είδος του ατόμου που δεν νευρίασε πριν από τον γάμο του, αλλά το να κάθεται στην εκκλησία την ημέρα του γάμου ήταν μια διαφορετική ιστορία. «Μέχρι που ο ιεροκήρυκας έβαλε το κεφάλι του μέσα και είπε, "Εντάξει. Πάμε". Και μετά ήταν σαν...» είπε με ένα πρόσωπο γεμάτο φόβο και πανικό.

«Αν με δείτε δύο δευτερόλεπτα πριν από την παράσταση, θα πω "αχ". Απλώς θα σκοτώνω χρόνο. Θα διασκεδάζω και πιθανώς θα παίζω "catch" ή θα παίζω με τα κοριτσάκια μου ή κάτι τέτοιο», συνέχισε ο Μπρουκς. «Αλλά, φίλε, τη στιγμή που θα φτάσω στη σκηνή, δεν θέλω να σηκώσω το βλέμμα μου, γιατί αν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί... Γαμώτο! Ποιος ξέρει τι θα συμβεί;»

Θα ερχόταν ο κόσμος; Σε μια πόλη που είναι γνωστή για την κλίση της στη ροκ εν ρολ, την κλασική και την τζαζ, κάποιοι παρέμεναν αβέβαιοι για την ικανότητα του Brooks να προσελκύσει 1 εκατομμύριο άτομα. Παρά το ιστορικό του στο να σπάει ρεκόρ πωλήσεων και τη φήμη του για την προσέλκυση θαυμαστών εκτός της βάσης της κάντρι, ο χώρος φαινόταν επικίνδυνος σε πολλά μέσα ενημέρωσης της Νέας Υόρκης. Η συναυλία του Paul Simon στο Central Park το 1991 είχε θέσει υψηλό πήχη, με 600.000 θεατές. Το Central Park ήταν ήδη διάσημο για τη συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων για συναυλίες και εμφανίσεις από την Barbra Streisand, τον Pavarotti, ακόμη και τον Πάπα.

Στη μέση του τρίτου σκέλους μιας παγκόσμιας περιοδείας, είχε μόλις δει παλιούς και νέους θαυμαστές να παρακολουθούν τις συναυλίες του μαζικά σε όλο τον κόσμο. «Η περιοδεία μου έδειξε ότι οι άνθρωποι θυμούνται ακόμα ποιοι είμαστε και εξακολουθούν να εμφανίζονται, οπότε γιατί να μην φέρουμε την περιοδεία στη Νέα Υόρκη και να κάνουμε την συναυλία εδώ;»

Δεν υπάρχουν ημίμετρα όσον αφορά τον Brooks, και αυτή η συναυλία θα ήταν μια αντανάκλαση αυτού. Αργότερα, κάποιοι το αποκαλούσαν «Garthstock», και η εκδήλωση θα είχε σχεδιαστεί σχολαστικά από το μακροχρόνιο συνεργείο του τραγουδιστή, ώστε να διασφαλιστεί ότι θα αντικατόπτριζε τα υψηλά πρότυπα που θέτει ο Brooks για τον εαυτό του ως ερμηνευτής.

«Πρέπει να προετοιμαστείς, σαν να βγαίνεις μπροστά σε 15.000 άτομα σε ένα αμφιθέατρο. Και η δουλειά μου, όπου κι αν πάω, είναι να κάνω την αίθουσα όσο το δυνατόν μικρότερη, ανεξάρτητα από το μέγεθος της», είπε ο Brooks. «Πρέπει να βρω έναν τρόπο να βάλω το άτομο που βρίσκεται από πίσω στην παράσταση, και αυτή είναι η πρόκληση που μου αρέσει».

Κατά τα κριτήρια οποιουδήποτε, η συναυλία ήταν θεαματική. Ο Brooks τραγούδησε αρκετές από τις πιο δημοφιλείς επιτυχίες του, όπως τα «The Thunder Rolls» και «Shameless». Κατά τη διάρκεια του «Ain’t Goin’ Down», ο Brooks ανέβηκε στην κορυφή ενός πιάνου που έπαιζε ο Billy Joel και, αργότερα, ο συνάδελφός του ειδικός προσκεκλημένος Don McLean σταμάτησε για να ερμηνεύσει το χαρακτηριστικό του κομμάτι «American Pie» ως encore.

«Ήταν τόσο μεγάλη και συνέβη τόσο γρήγορα, δεν θυμάσαι πολλά από αυτά», είπε ο Brooks το 2016, καθώς προετοιμαζόταν για τη μεγάλη επιστροφή του στη Νέα Υόρκη, με μια στάση στο Yankee Stadium. «Όλα ήταν υπέροχα εκεί, αλλά όσον αφορά την ίδια την συναυλία ήταν τόσο θολά».

Τον Μάιο του 1998, η Πυροσβεστική Υπηρεσία της Νέας Υόρκης ανακοίνωσε ότι 980.000 άτομα είχαν παρακολουθήσει τη συναυλία εκείνο το βράδυ, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη συναυλία που υπήρξε ποτέ. Συγκριτικά, η Diana Ross προσέλκυσε 800.000 και ο Elton John προσέλκυσε 300.000 άτομα. Αλλά η φούσκα των μεγάλων συναυλιών στο Σέντραλ Παρκ είχε φαινομενικά σκάσει μέχρι το 2008, όταν οι New York Times ανέφεραν ότι λιγότεροι από 50.000 άνθρωποι παρακολούθησαν τη συναυλία των Bon Jovi στο Γκρέιτ Λάουν, ενώ το Φεστιβάλ Παγκόσμιου Πολίτη του 2015 με επικεφαλής τους Beyonce, Pearl Jam και Coldplay είχε μόνο 60.000 θεατές.

Εκτός από το ότι σημείωσε ρεκόρ προσέλευσης στο Σέντραλ Παρκ, το Garth Live From Central Park ήταν επίσης το πρόγραμμα με την υψηλότερη τηλεθέαση στο HBO το 1997, καθώς και το ειδικό πρόγραμμα με τις περισσότερες τηλεθεάσεις στην καλωδιακή τηλεόραση, προσελκύοντας 14,6 εκατομμύρια θεατές. Αργότερα κέρδισε έξι βραβεία Primetime Emmy, συμπεριλαμβανομένων των Καλύτερης Ερμηνείας σε Πρόγραμμα Ποικιλίας ή Μουσικής και Καλύτερης Ειδικής Εκπομπής Ποικιλίας, Μουσικής ή Κωμωδίας.

«Δεν έχω ξαναδεί τόσους πολλούς ανθρώπους στη ζωή μου», είπε ο Brooks, κοιτάζοντας πίσω. «Στην πόλη μου, όταν μεγάλωσα, υπήρχαν περίπου 17.000 άνθρωποι. Έτσι, το να κοιτάς κάτω και να βλέπεις 40 φορές την πόλη σου εκεί έξω, ήταν τρελό. Ήταν τόσο όμορφο».

Δες όλη τη συναυλία