Καλάβρυτα: Ο ηγούμενος της Μονής Σπηλαίου θα πουλούσε το Ευαγγέλιο της Επανάστασης του 1821

Απίστευτη τροπή παίρνει η υπόθεση στο κύκλωμα αρχαιοκαπηλίας με κέντρο την Μονή Σπηλαίου και τον ηγούμενό της καθώς το Ευαγγέλιο που προσπάθησε να πουλήσει εν αγνοία του σε αστυνομικούς, ζητώντας 200.000 ευρώ, δεν ήταν ένα οποιοδήποτε Ευαγγέλιο αλλά εκείνο που ορκίστηκαν οι οπλαρχηγοί της Επανάστασης του 1821!

Σύμφωνα με τον τηλεοπτικό ΣΚΑΪ το Ευαγγέλιο αυτό είναι ιστορικής και εθνικής αξίας και ουσιαστικά από αυτό ξεκίνησε και η Επανάσταση που έφερε και την απελευθέρωση του Έθνους από τον τουρκικό ζυγό.

Πρόκειται για Ευαγγέλιο, το οποίο χρονολογείται στο 1700, ενώ παράλληλα θα πουλούσε συνολικά 17 εικόνες. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι στο «πακέτο» του ο ηγούμενος είχε βάλει και άλλα θρησκευτικά είδη.

Η σύλληψη του ηγούμενου έγινε έπειτα από επιχείρηση της ΕΛΑΣ κατά την οποία μια γυναίκα αστυνομικός εμφανίστηκε ως δήθεν ενδιαφερόμενη για την αγορά των εικόνων.

Οι αστυνομικοί προχώρησαν ακόμη στη σύλληψη του αδελφού του ηγούμενου και πέρασαν χειροπέδες σε ακόμη 4 ιδιώτες. Μέσα σε αυτούς ένας άνδρας που πουλούσε αρχαία νομίσματα, ένας ενεχυροδανειστής και η σύζυγός του και ο μεσάζοντας.

Η ιστορία της Μονής

Κατά το Κτιτορικό της Μονής, η ιστορία και η ζωή της Μονής του Μ. Σπηλαίου αρχίζει με το θαυμαστό τρόπο της ανεύρεσης της Ιεράς Εικόνος. Δύο αδελφοί από τη Θεσσαλονίκη, Συμεών και Θεόδωρος, διακρινόμενοι για τη μόρφωση και την ευσέβειά τους, αφού ασκήθηκαν στα όρη Όλυμπος, Όσσα και Πήλιο, ήλθαν στο Άγιο Όρος για να γνωρίσουν φωτισμένους ησυχαστές και άνδρες της ερήμου. Από εκεί πήγαν στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσουν όλα τα μέρη που περιπάτησαν οι Θεανδρικοί πόδες του Σωτήρος Χριστού.

Στα Ιεροσόλυμα έγιναν ιερείς από τον σπουδαίο επίσκοπο της Αγίας Πόλης Μάξιμον. Εκεί ο καθένας ξεχωριστά είδε την ίδια οπτασία και έλαβαν την εντολή να μεταβούν στην Αχαΐα, να εύρουν την ιστορηθείσα από τον Θεηγόρο Ευαγγελιστή Λουκά ανάγλυφη εικόνα της Παναγίας. Ύστερα από πολλές περιπλανήσεις και αποκαλυπτικά όνειρα, συνάντησαν, στην περιοχή της Ζαχλωρούς, τη βοσκοπούλα Ευφροσύνη το 362 μ.Χ. Όταν την πλησίασαν, η Ευφροσύνη τους προσκύνησε με σεβασμό και ανέφερε τα ονόματά τους. Στη συνέχεια τους οδήγησε στο σπήλαιο, που βρισκόταν η αναζητούμενη Ιερά Εικόνα, τήν οποία είχε ανακαλύψει -προ ολίγου χρόνου - η ίδια - θεία Βουλή-, με την οδηγία ενός τράγου, που πήγαινε στο σπήλαιο για νερό και εξήρχετο με βρεγμένο το γένειό του. Με πολλή χαρά, ευγνωμοσύνη και ευλάβεια, οι μοναχοί Συμεών και Θεόδωρος πήραν την εικόνα έξω από το Σπήλαιο και το εκαθάρισαν από την πυκνή βλάστηση.

Όταν έκαυσαν τα κλαδιά, από τη θερμότητα εκτινάχθηκε βίαια ένας δράκοντας προς την έξοδο του Σπηλαίου, ο οποίος δια κεραυνού φονεύθηκε.

Σε ανάμνηση αυτού του θαύματος σώζονταν, μέχρι τελευταία, τα οστά του δράκοντα. Μέσα στο σπήλαιο κατασκεύασαν μικρό Ναό και μερικά μικρά κελιά με τη συνδρομή του πλήθους των πιστών, που συνέρρεαν δια να προσκυνήσουν τη θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου και να ακούσουν τον Θείο Λόγο από τους Θεοκήρυκες Πατέρες Συμεών και Θεόδωρο. Πολλοί από τους ακροατές παρέμεναν για άσκηση. Έτσι, σιγά-σιγά, η Μονή έγινε μία από τις πλέον πολυμονάχους και γνώρισε ακμή και αίγλη. Υπήρξε διά μέσου των αιώνων φάρος της Ορθοδοξίας, έπαλξη του Ελληνισμού, εστία αντίστασης κατά των Τούρκων κατακτητών και άπαρτο φρούριο. Τέσσερις φορές καταστράφηκε από πυρκαγιές, το 840, το 1400, το 1640 και το 1934, πάντοτε, όμως, διεσώζετο η Αγία Εικόνα με τρόπο θαυμαστό.

Κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, επειδή ήταν κέντρο αντίστασης κατά των κατακτητών, δέχτηκε πολλές επιθέσεις, αλλά ποτέ δεν κατακτήθηκε. Είναι γνωστή η υπερήφανη, ηρωική απάντηση του ηγούμενου Δαμασκηνού τον Ιούνιο του 1827 στον Ιμπραήμ. "… δια να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατον … αν έλθης εδώ να μας πολεμήσης και μας νικήσης, δεν είναι μεγάλο κακόν, διότι θα νικήσης παπάδες, αν όμως νικηθής … θα είναι εντροπή σου …" και πραγματικά νικήθηκε μετά από επικό αγώνα και τη βοήθεια της Παναγίας.

Μόνο κατά την κατοχή (Δεκέμβριος 1943) η Μονή λεηλατήθηκε, οι μοναχοί πλήρωσαν τη θηριωδία των Ναζί, ριφθέντες σε απόκρημνο βράχο, όπου και φονεύθηκαν. Τα εναπομείναντα κελιά από την πυρκαγιά του 1934, πυρπολήθηκαν.

Παρ' όλες αυτές τις δοκιμασίες, η Μονή του Μ. Σπηλαίου, -όπως το έθνος μας- μετά από κάθε καταστροφή ή πυρκαγιά ανεγειρόταν καλύτερη. Tο 1979 ανέλαβε την Ηγουμενία της Μονής ο μακαριστός Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Νικηφόρος Θεοδωρόπουλος (+ 24.11.2012). Τότε η Μονή από "ιδιόρρυθμος" έγινε "Κοινόβιος", ώστε απερίσπαστοι οι μοναχοί να υπηρετούν την Παναγία, στην υπηρεσία της οποίας έταξαν τους εαυτούς τους.