10 στίχοι του Σαββόπουλου που μας έμαθαν να σκεφτόμαστε, να αγαπάμε και να αλλάζουμε

Υπάρχουν καλλιτέχνες που απλώς τραγουδούν — κι υπάρχουν εκείνοι που χαράζουν το συλλογικό μας υποσυνείδητο. Ο Διονύσης Σαββόπουλος ανήκει στους δεύτερους. Με λόγια που έγιναν σύνθημα, παρηγοριά, προσευχή και κραυγή μαζί, κατάφερε να συνοδεύσει κάθε εποχή αυτού του τόπου, από τις νύχτες των ονείρων μέχρι τις μέρες της εξέγερσης.

Ο Σαββόπουλος, με την ιδιαίτερη φωνή και το πρωτοποριακό του ύφος, ένωσε το ροκ με τη λαϊκή παράδοση, τη μνήμη με την πολιτική συνείδηση και το προσωπικό με το συλλογικό. Οι στίχοι του μιλούν σε κάθε γενιά, γεμάτοι ποίηση, αλήθεια και κοινωνικό σχολιασμό, κάνοντας τα τραγούδια του διαχρονικά και αθάνατα.

Οι στίχοι που έγραψαν ιστορία

«Σήκω ψυχή μου, δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά
βάλε στα όργανα φωτιά
να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα η τρομερή μας η λαλιά»

«Δίχως τραγούδι,
δάκρυ και φιλί
δεν είναι άνοιξη φέτος αυτή.»

«Μη μιλάς άλλο για αγάπη
η αγάπη είναι παντού
στην καρδιά μας, στη ματιά μας
τρώει τα χείλη, τρώει το νου
όταν θα `χουμε υποφέρει καλημέρα θα μας πει
θα μας φύγει, θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ’ την αρχή»

«Μα όσο κι αν μετρώ
κάτι περισσεύει
Τρύπια ειν’ η αγάπη μας
και δε μας προστατεύει»

«Να μας πάρεις μακριά
να μας πας στα πέρα μέρη
φύσα θάλασσα πλατιά
φύσα αγέρι, φύσα αγέρι»

«Η πλατεία είναι γεμάτη κι απ’ το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
στα παιδιά και τους εργάτες, στους πολίτες, στους οπλίτες,
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά
H συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά.»

«Κι αυτοί που μας πληγώσανε, καθώς το φως τελειώνει,
αισθάνονται τη μοναξιά που Έλληνες ενώνει
Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους,
το χτύπο μόνο της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους.»

«Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία
κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις.»

«Ο χρόνος που μετράει σε λίγο δε θα είναι εδώ,
θα τον φάω ή θα με φάει, αυτά είχα να σου πω.»