Παιδοψυχολόγοι μεταβαίνουν στα Βορίζια – «Τα παιδιά δεν πρέπει να κουβαλούν τη βεντέτα»

Η αιματηρή σύγκρουση στα Βορίζια δεν στοίχισε μόνο ζωές, αλλά άφησε πίσω της μια κοινότητα βαθιά τραυματισμένη, που καλείται τώρα να διαχειριστεί τον φόβο και το πένθος.

Στο χωριό αναμένεται να βρεθεί διεπιστημονική επιτροπή, με στόχο την ψυχολογική στήριξη των κατοίκων και κυρίως των παιδιών, που έγιναν μάρτυρες μιας τραγωδίας η οποία δοκιμάζει τα όρια αντοχής της μικρής κοινωνίας.

«Από τη Δευτέρα τα παιδιά θα επιστρέψουν σε ασφαλές περιβάλλον»

Μέλος της επιτροπής, η ψυχολόγος Ειρήνη Κασσωτάκη, μιλώντας στην ΕΡΤ, αναφέρθηκε στο έργο που ξεκινά, τον ρόλο των ειδικών και την ανάγκη να σπάσει ο κύκλος της σιωπής και της βεντέτας.

«Ήδη την Πέμπτη προσκλήθηκαν οι γονείς στο σχολείο των Βοριζίων, όπου παρευρέθηκαν ειδικοί επιστήμονες και συζητήσαμε μαζί τους. Οι γονείς εξέφρασαν τις ανησυχίες τους, τον φόβο και το άγχος τους, και τους διαβεβαιώσαμε ότι από τη Δευτέρα τα παιδιά θα επιστρέψουν σε ένα ασφαλές και προστατευμένο περιβάλλον. Αυτός είναι ο ρόλος μας – των εκπαιδευτικών και των ειδικών – να προστατεύσουμε την ψυχοσυναισθηματική κατάσταση των παιδιών που βίωσαν μια ανείπωτη τραγωδία, η οποία έχει αφήσει βαθύ αποτύπωμα στις ψυχές τους», τόνισε η κα. Κασσωτάκη.

Στήριξη, πρόληψη και αλλαγή νοοτροπίας

Όπως πρόσθεσε, «μαζί με μια ομάδα ειδικών που θα μεταβεί στο χωριό από τη Δευτέρα, θα προσπαθήσουμε ακόμη περισσότερο για την ασφάλεια των παιδιών, την προστασία της ψυχοσυναισθηματικής τους κατάστασης, την ομαλή συνύπαρξη και την αλλαγή νοοτροπίας στην κοινότητα».

«Τα παιδιά δεν πρέπει να αποτελούν αγωγούς συγκρούσεων»

Απαντώντας στο ερώτημα αν υπάρχει πρόθεση από την τοπική κοινωνία για αλλαγή, η ψυχολόγος σημείωσε:
«Για να υπάρξει πραγματική ωφελιμότητα, πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί το πρόβλημα. Πιστεύω πως υπάρχει διάθεση».

Και πρόσθεσε με έμφαση:
«Τα παιδιά δεν πρέπει να αποτελούν αγωγούς συγκρούσεων ή να κουβαλούν μια κακή “κληρονομιά” από τους γονείς, οι οποίοι πολλές φορές τους μεταφέρουν την ένταση και την αντιπαλότητα – κάτι σαν άγραφο κανόνα. Αυτό θα ήταν καλό να σταματήσει. Είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο».