Τα εντυπωσιακά αγάλματα που ... εμφανίζονται μόνο δυο ώρες την ημέρα!

Στο Λονδίνο, όπου η τέχνη συναντά την καθημερινότητα και το παλιρροϊκό κύμα γράφει τη δική του ιστορία, μια παράξενη και εντυπωσιακή εγκατάσταση τραβά όλα τα βλέμματα. Γιατί; Επειδή φαίνεται μόνο για δύο ώρες την ημέρα. Μετά… εξαφανίζεται στο νερό.

View this post on Instagram

A post shared by Wannart (@wannartcom)

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η υποβρύχια έμπνευση που συγκλονίζει

Ο Βρετανός καλλιτέχνης και υποβρύχιος γλύπτης Jason deCaires Taylor παρουσίασε στο Λονδίνο μια αλλιώτικη δημιουργία: «Οι τέσσερις καβαλάρηδες της βιομηχανικής αποκάλυψης».

Δεν πρόκειται για απλά αγάλματα· πρόκειται για ένα οπτικό σοκ.
Ο Taylor τα τοποθέτησε έτσι ώστε να εμφανίζονται μόνο όταν η παλίρροια υποχωρεί—για περίπου δύο ώρες από κάθε πλευρά του Τάμεση. Κι όταν τα νερά ανεβαίνουν; Τα καταπίνουν ξανά, σαν μια υπενθύμιση ότι ο χρόνος μας… λιγοστεύει.

Μόνο 2 ώρες ορατότητα: Το σκηνικό που «μιλά»

Καθώς το νερό υποχωρεί, τέσσερις επιβλητικές φιγούρες ξεπροβάλλουν από τον Τάμεση. Μια εικόνα που μοιάζει βγαλμένη από ταινία: σκιές, άλογα, ανθρώπινες μορφές - όλα καλυμμένα με την υγρή πατίνα του ποταμού.

Για λίγη ώρα… το Λονδίνο βλέπει το μέλλον του.

Οι επιχειρηματίες και τα παιδιά: Ένα σύμβολο που πονά

Η σύνθεση περιλαμβάνει:

• Δύο ευτραφείς επιχειρηματίες

  ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

• Δύο παιδιά, που συμβολίζουν το αύριο

Όλοι κάθονται πάνω σε άλογα, αλλά τα κεφάλια των αλόγων δεν είναι απλά αλογίσια.
Μοιάζουν με αντλίες πετρελαίου—το απόλυτο σύμβολο της κλιματικής κρίσης, της απληστίας, της εξάντλησης των πόρων.

Ο καλλιτέχνης δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών:
οι μεγάλοι αποφασίζουν, αλλά τα παιδιά πληρώνουν.

Κλιματική αλλαγή: Το μήνυμα βγαίνει στην επιφάνεια

Ο Taylor θέλησε οι άνθρωποι να στηθούν μπροστά στο φαινόμενο:
να δουν με τα μάτια τους την «αποκάλυψη» που έρχεται.

Η επιλογή του Τάμεση δεν είναι τυχαία: οι παλίρροιες, οι αυξομειώσεις του νερού, οι αλλαγές… είναι όλα μέρος της ίδιας ιστορίας για έναν πλανήτη που αλλάζει γρηγορότερα απ’ όσο νομίζουμε.

Και τα αγάλματα; Είναι σαν να μας ψιθυρίζουν: «Κοιτάξτε μας πριν χαθούμε πάλι—όπως χάνεται και ο χρόνος για δράση.»

Ένα μάθημα ευθύνης

Το πιο δύσκολο κομμάτι της εγκατάστασης δεν είναι η θέαση.
Είναι η επίγνωση. Τα παιδιά-γλυπτά θωρούν τον ορίζοντα σαν να αναρωτιούνται: «Τι θα αφήσετε σε εμάς;». Και η απάντηση βρίσκεται σε όλους μας.

Ένα θέαμα που δεν ξεχνιέται

Όταν κοιτά κανείς τα αγάλματα να αναδύονται από το νερό, νωχελικά αλλά επιβλητικά, η εικόνα μένει χαραγμένη. Είναι όμορφη, εντυπωσιακή… αλλά και ελαφρώς ανατριχιαστική.

Μας λέει κάτι ξεκάθαρο: Μπορούμε όλοι να κάνουμε κάτι. Πριν η «αποκάλυψη» πάψει να είναι τέχνη και γίνει πραγματικότητα.