Η εξομολόγηση του Νίκου Οικονομόπουλου: «Φτάνω στο μικρόφωνο, τρέμω και δεν βλέπω, έχω σχεδόν τυφλωθεί»

Σε μια εξομολογητική διάθεση, ο Νίκος Οικονομόπουλος έδωσε συνέντευξη στον Γιώργο Λιάγκα (ΑΝΤ1, «Το Πρωινό»), όπου μίλησε για τον προσωπικό του αγώνα.

Ο γνωστός τραγουδιστής παραδέχτηκε ότι χρειάστηκε να απευθυνθεί σε ψυχίατρο και ψυχολόγο για να αντιμετωπίσει τις κρίσεις πανικού, ενώ παράλληλα εξήγησε τη σημασία της θρησκευτικής του πίστης στη ζωή του.

«Έχω περάσει δύο πολύ δυνατές φάσεις, κρίσεις πανικού. Η μια ήταν το 2017 και η άλλη ήταν πέρυσι. Δεν το γνωρίζει κανένας, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Επειδή το έχω ξαναπεράσει το 2017, ήμουνα ποιο έτοιμος αλλά στην ουσία δεν είσαι ποτέ έτοιμος γι’ αυτό. Όταν έρθει χτυπάει πολύ δυνατά.

Την πρώτη φορά ήταν πολύ δύσκολο γιατί μου κοβότανε η αναπνοή και έπρεπε να τραγουδάω, έπρεπε να πάω στο μαγαζί. Υπήρχε μια βραδιά, δεν θα την ξεχάσω ποτέ που δε έπιασε η κρίση πανικού την ώρα που πήγαινα να βγω στη σκηνή.

Στέγνωσε το στόμα μου, δεν είχα ίχνος σάλιου και λέω τώρα τι κάνω; Και έβριζα τον εαυτό μου, βγες έξω τώρα και βγήκα. Βγαίνω, φτάνω στο μικρόφωνο, τρέμω και δεν βλέπω, έχω σχεδόν τυφλωθεί, από το άγχος μου λέω θα ξεφτιλιστώ και θα γίνει ότι χειρότερο για εμένα.

Τραγουδάω το τραγούδι όλο και ταυτόχρονα έβριζα τον εαυτό μου και λέω προχώρα. Τραγούδησα το τραγούδι και ευτυχώς είδα ένα πρόσωπο κάτω, άγνωστο που μου έδωσε μια φοβερή ενέργεια χωρίς να μου δείξει τι έχεις και με βοήθησε να βγάλω το τραγούδι και μετά να συνεχίσω.

Πέρασε η κρίση πανικού τα πρώτα πέντε λεπτά, έβγαλα το πρόγραμμα και όταν ξανά ανέβηκα πάνω με ξαναέπιασε. Από τότε, ξεκίνησε για ενάμιση μήνα να είμαι όλη μέρα με κρίσεις πανικού. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ πιά. Δεν έλεγα τον εαυτό μου. Πέρυσι πέρασα ποιο ήπια, αλλά έπρεπε να το διαχειριστώ επειδή ήμουνα στο μαγαζί και δεν μπορούσα να σταματήσω. Ένιωθα ότι έπρεπε να σταματήσω αλλά το πάλεψα και τελικά το νίκησα», πρόσθεσε.

Για την πίστη του και τον Χριστό, ο Νίκος Οικονομόπουλος είπε μεταξύ άλλων: «Είμαι παραδομένος κυριολεκτικά στον Χριστό. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο παρά να κερδίσω την αιώνια ζωή. Θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να βοηθήσω όσο μπορώ ανθρώπους που έχουν προβλήματα. Θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος για να μπορώ να είμαι εκεί, εκεί που θέλω να πάω. Δεν ξέρω αν το αξίζω, αλλά θέλω να πάω.

Κάθε φορά που το λέω, με πιάνει μια συγκίνηση, αγαπάω πολύ τον Χριστό. Ποτέ δεν προσπάθησα να πείσω κάποιον να πιστέψει στον Χριστό. Δεν με ενδιαφέρει να με κρίνουν, βρίστε με όσο θέλετε.
Η πίστη μου είναι το μοναδικό πράγμα που έχω ένταση όταν μιλάω, τρελαίνομαι, αγαπάω το Χριστό. Πρέπει να αποδείξω στον εαυτό μου ότι είμαι καλός άνθρωπος, τη δική μου ψυχή θέλω να σώσω.

Ο κόσμος πάει στην εκκλησία μόνο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, δεν είναι έτσι. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ προσεύχομαι και λέω τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Δεν υπάρχει στιγμή που να μην προσευχηθώ από μέσα μου, ξέρω ότι θα με πουν τρελό. Δεν θέλω να “πουλήσω” ότι είμαι καλός άνθρωπος.

Δεν θεωρώ ότι γεννήθηκα για να μείνω σε μοναστήρι, δεν μπορώ να το κάνω. Είναι δύσκολος ο δρόμος του μοναχισμού, αυτοί οι άνθρωποι που το κάνουν, έχουν χάρη από τον Θεό».