Μια δασκάλα της Α’ Δημοτικού μας δίνει το boost που όλη χρειαζόμαστε μέσα στη μέρα

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει ένα βίντεο μέσα στον ατελείωτο θόρυβο των social media. Κι όμως, κάποιες στιγμές γίνονται viral όχι επειδή είναι εντυπωσιακές, αλλά επειδή ακουμπούν ακριβώς εκεί που πονάμε.

Αυτό συνέβη με τη δασκάλα της Α’ Δημοτικού που, μέσα από ένα απλό καθημερινό τελετουργικό, χάρισε σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους το πιο απρόσμενο boost της ημέρας.

Στο βίντεο –που έχει ήδη ξεπεράσει το 1,4 εκατομμύριο προβολές– βλέπουμε την πρωινή ρουτίνα της τάξης της. Την ώρα που οι περισσότεροι ενήλικες παλεύουμε να ξεκινήσουμε τη μέρα μας με καφέ και βιασύνη, εκείνη σταματά τον χρόνο για δύο λεπτά και κάνει κάτι ριζοσπαστικά απλό: μιλάει στα παιδιά σαν να έχουν ήδη αξία. Όχι υπό όρους. Όχι «αν». Απλώς επειδή υπάρχουν.

Το «κάλεσμα και απάντηση» που κάνει κάθε πρωί λειτουργεί σαν συναισθηματική προπόνηση. Τα παιδιά επαναλαμβάνουν δυνατά φράσεις που χτίζουν τον εσωτερικό τους διάλογο: ότι είναι έξυπνα, ικανά, αγαπημένα, ότι μπορούν να κάνουν λάθη και να συνεχίσουν. Ότι μπορούν να κάνουν δύσκολα πράγματα. Ότι αξίζουν. Είναι η φωνή που, σιγά-σιγά, γίνεται δική τους.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Ms. Gellar (@msgellarteacheslittles)

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Και μετά έρχεται η πιο τρυφερή στιγμή. Τα παιδιά φυσούν ένα φιλί στο χέρι τους, το ακουμπούν στο μέτωπο, κοιτούν τον διπλανό τους στα μάτια και λένε: «Είμαι τόσο ευγνώμων που είσαι εδώ». Μια φράση που οι περισσότεροι ενήλικες δεν ακούν ούτε σε ολόκληρη εβδομάδα — κι όμως, εδώ γίνεται καθημερινή πράξη.

Οι αντιδράσεις στα σχόλια δεν άργησαν. «Αυτό προσφέρει περισσότερα στην ανθρωπότητα από το 90% των δουλειών», έγραψε ένας χρήστης. Κάποιος άλλος το πήγε ακόμη πιο βαθιά, λέγοντας πως το παιδί μέσα του είχε ανάγκη να ακούσει αυτές τις λέξεις, γιατί κάποτε γύριζε σπίτι για να ακούσει το ακριβώς αντίθετο. Και αυτή ίσως είναι η ουσία όλου του βίντεο.

Για κάποια από αυτά τα παιδιά, αυτή η πρωινή ρουτίνα μπορεί να είναι η μοναδική στιγμή της ημέρας που ακούνε ότι είναι καλά, ότι είναι αρκετά, ότι αξίζουν αγάπη. Δύο λεπτά που μπορεί να γίνουν η φωνή που θα σβήσει όλες τις άλλες. Και κάπως έτσι, μια δασκάλα Α’ Δημοτικού μας θυμίζει ότι η μεγαλύτερη επανάσταση ξεκινά πάντα από το πώς μιλάμε — πρώτα στα παιδιά και μετά στον εαυτό μας.