5 φυλακές που αν μπεις είναι σαν να καταδικάστηκες σε θάνατο

Οι φυλακές υποτίθεται ότι υπάρχουν για να στερούν την ελευθερία από όσους κρίνονται επικίνδυνοι για την κοινωνία. Στην πράξη όμως, σε ορισμένα σωφρονιστικά ιδρύματα ανά τον κόσμο, η τιμωρία ξεπερνά κατά πολύ τον εγκλεισμό.

Εκεί, δεν αφαιρείται μόνο η ελευθερία, αλλά και η αξιοπρέπεια, τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, συχνά ακόμη και η ίδια η ζωή. Από στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας μέχρι φυλακές όπου η βία και η απομόνωση είναι καθημερινότητα, αυτές είναι πέντε από τις πιο τρομακτικές φυλακές στον πλανήτη, όπου μια ποινή μπορεί να ισοδυναμεί με αργό θάνατο.

Camp 14 – Βόρεια Κορέα

@freepik.com

Η Βόρεια Κορέα αποκαλεί τις φυλακές της «κέντρα επανεκπαίδευσης», όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Το Camp 14 είναι από τα πιο διαβόητα. Όσοι μεταφέρονται στις λεγόμενες «ζώνες πλήρους ελέγχου» δεν αποφυλακίζονται ποτέ. Οι πληροφορίες για το τι συμβαίνει εκεί προέρχονται από ελάχιστους επιζώντες, όπως ο Σιν Ντονγκ-χιούκ, που γεννήθηκε μέσα στο στρατόπεδο και κατάφερε να δραπετεύσει στα 23 του.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, η τάξη διατηρείται μέσω τρόμου: δημόσιες εκτελέσεις, βασανιστήρια με φωτιά, καταναγκαστικές καταδόσεις ακόμη και ανάμεσα σε μέλη της ίδιας οικογένειας. Οι φύλακες έχουν πλήρη ελευθερία να κακοποιούν, να σκοτώνουν και να κακομεταχειρίζονται τους κρατούμενους, χωρίς καμία συνέπεια. Η επιβίωση εκεί μοιάζει περισσότερο με εξαίρεση παρά με κανόνα.

San Pedro – Βολιβία

@wikipedia.org

Η φυλακή San Pedro στη Λα Παζ ξεκίνησε ως ένα φιλόδοξο πείραμα «ανθρώπινης» κράτησης, επιτρέποντας στις οικογένειες να ζουν μαζί με τους κρατούμενους. Σύντομα όμως μετατράπηκε σε μια κλειστή πόλη-εφιάλτη με περίπου 3.000 κατοίκους, όπου ακόμη και οι αθώοι βιώνουν τις ίδιες συνθήκες εγκλεισμού.

Την εξουσία δεν την έχουν οι φύλακες αλλά ένα συμβούλιο κρατουμένων, με δική του «αστυνομία», τη Disciplina. Οι εύποροι κρατούμενοι ζουν σε καλύτερες πτέρυγες, με ιδιωτικά μπάνια και τηλεόραση, ενώ οι φτωχότεροι δουλεύουν για ψίχουλα ώστε να πληρώνουν ενοίκιο για ένα κελί. Παράλληλα, το εμπόριο ναρκωτικών ανθεί μέσα στη φυλακή, με τους φύλακες να περιορίζονται σε ρόλο θεατών.

ADX Florence – ΗΠΑ

@wikipedia.org

Γνωστή ως «το Αλκατράζ των Βραχωδών Ορέων», η ADX Florence στο Κολοράντο φιλοξενεί τους πιο επικίνδυνους κρατούμενους των ΗΠΑ. Εκεί βρέθηκαν ο Ted Kaczynski (Unabomber) και ο Ελ Τσάπο. Από την ίδρυσή της, δεν έχει σημειωθεί ούτε μία απόδραση.

Η ποινή εδώ δεν είναι η βία, αλλά η απόλυτη απομόνωση. Οι κρατούμενοι περνούν 23 ώρες την ημέρα σε ηχομονωμένα κελιά 8 τετραγωνικών μέτρων, χωρίς ουσιαστική ανθρώπινη επαφή. Το παράθυρο βλέπει σε ένα άδειο τοπίο και τα πάντα στο κελί είναι από σκυρόδεμα. Η ψυχική κατάρρευση είναι συχνότερη από τη σωματική βία – και για πολλούς, αυτή είναι η πραγματική τιμωρία.

Arthur Road Jail – Ινδία

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Prassant Kumar (@the_medicircle)

Στην καρδιά της Βομβάης, η Arthur Road Jail αποτελεί παράδειγμα ακραίου υπερπληθυσμού. Χτισμένη για 999 κρατούμενους, φιλοξενεί πάνω από 3.400, πολλοί εκ των οποίων δεν έχουν καν καταδικαστεί. Σε θαλάμους για 49 άτομα στοιβάζονται έως και 250.

Το φαγητό είναι ελάχιστο, οι συνθήκες υγιεινής ανύπαρκτες και η βία καθημερινή. Οι κρατούμενοι κοιμούνται στο πάτωμα, ενώ οι συγκρούσεις καταστέλλονται με ξυλοδαρμούς. Σε περιστατικό του 2021, δεκάδες κρατούμενοι τραυματίστηκαν όταν δεσμοφύλακες επιτέθηκαν σε ολόκληρο θάλαμο με ξύλα και ξυράφια.

Zahedan Central Prison – Ιράν

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη مجتبی مقدسی (@mojtabamoqadasi)

Η κεντρική φυλακή της Ζαχεντάν είναι σύμβολο πολιτικής καταστολής στο Ιράν. Σε κελιά για ένα άτομο στοιβάζονται έως και πέντε, ενώ η διαβόητη Πτέρυγα 9 φιλοξενεί αποκλειστικά πολιτικούς κρατούμενους και λειτουργεί χωρίς καμία εποπτεία.

Οι μαρτυρίες μιλούν για βασανιστήρια, στέρηση τροφής και ύπνου, έκθεση στο κρύο και μακρόχρονη απομόνωση σε κελιά γεμάτα έντομα, χωρίς φως ή τουαλέτα. Το 2022, οι ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις σε διοικητές της φυλακής για εκτελέσεις, βασανιστήρια και άρνηση ιατρικής περίθαλψης, ιδιαίτερα εις βάρος της μειονότητας των Μπαλούτσι.

Σε αυτές τις φυλακές, η ποινή δεν μετριέται σε χρόνια. Μετριέται σε απώλεια ανθρωπιάς, σε ψυχική διάλυση και, πολλές φορές, σε θάνατο. Για όσους βρεθούν πίσω από αυτά τα τείχη, η καταδίκη δεν είναι απλώς δικαστική, είναι υπαρξιακή.