Οι μοναχές‑πολεμίστριες κουνγκ φου που σώζουν το περιβάλλον και τα θύματα trafficking
Μπορεί να ακούγεται σαν σενάριο ταινίας, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό
Γράφει η ΝΕΛΗ ΣΤΑΘΑΚΙΔΟΥ
Το 2015, όταν ένας σεισμός χτύπησε το Νεπάλ σκοτώνοντας 9.000 άτομα, γυναίκες άρχισαν να εξαφανίζονται. Πολλοί από τους επιζήσαντες, αν και τυχεροί αρχικά, σύντομα βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πρόκληση της καθημερινής επιβίωσης και έπεσαν θύματα trafficking.
Δεν είναι όμως μόνο ο σεισμός που έσπρωχνε τα πιο αδύναμα μέλη της τοπικής κοινωνίας στο κύκλωμα του εμπορίου ανθρώπων. Οι κάτοικοι των αγροτικών περιοχών του Νεπάλ, σύμφωνα με ρεπορτάζ του News18.com, υποφέρουν εδώ και χρόνια από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, που ήδη περιορίζει τη γεωργική παραγωγή και το εισόδημά τους, κάνοντάς τους να αναζητούν εναλλακτικές διεξόδους.
Ο σεισμός λοιπόν ήταν το κερασάκι στην τούρτα, σε μια περιοχή ούτως ή άλλως φτωχή και ευάλωτη. Έτσι, σύμφωνα με τοπικά στοιχεία, τρεις μήνες μετά τη μεγάλη εκείνη καταστροφή παρατηρήθηκε αύξηση στα κρούσματα trafficking. Πολλές γυναίκες που βρέθηκαν άστεγες και άνεργες κατέληξαν σε ένα παγκόσμιο δίκτυο που τις διοχέτευσε σε οίκους ανοχής σε διάφορα μέρη του κόσμου όπως η Ινδία και η Μέση Ανατολή.
Κάπου εκεί ανέλαβε δράση μια ομάδα από βουδίστριες μοναχές από το Κατμαντού, μυημένες στις πολεμικές τέχνες και συγκεκριμένα στο Κουνγκ Φου, σαν σούπερ ηρωίδες σε μπλοκμπάστερ ταινία. Μια από αυτές τις μοναχές-πολεμίστριες είναι η Dipam, που εγκατέλειψε το σπίτι της σε ηλικία 13 ετών για να μονάσει αλλά, όπως λέει σήμερα, δεν είχε φανταστεί ότι θα βρισκόταν να βοηθάει χιλιάδες γυναίκες στο Νεπάλ.
Γύρω στις 800 καλόγριες, μεταξύ 9 και 90 ετών, δεν περιορίζονται στις προσευχές αλλά μαθαίνουν Κουνγκ Φου, να επιδιορθώνουν ηλεκτρικές συσκευές και τα υδραυλικά
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στη γυναικεία μονή που βρίσκεται στο χωριό Ramkot, γύρω στις 800 καλόγριες, μεταξύ 9 και 90 ετών, δεν περιορίζονται στις προσευχές αλλά μαθαίνουν Κουνγκ Φου, να επιδιορθώνουν ηλεκτρικές συσκευές και τα υδραυλικά. Κατόπιν ταξιδεύουν για άπειρα χιλιόμετρα μέσα στα Ιμαλάια, δείχνοντας στον κόσμο, έμπρακτα, ότι οι γυναίκες μπορούν να κάνουν τα πάντα.
Μετά τον σεισμό, ειδικότερα, δραστηριοποιήθηκαν στα γύρω χωριά απεγκλωβίζοντας κόσμο από τα ερείπια, καθαρίζοντας και διανοίγοντας δρόμους, ξεθάβοντας ακόμα και αντικείμενα από τα νοικοκυριά και επιστρέφοντάς τα στους κατόχους τους. Δημιούργησαν νυχτερινά καταφύγια και άρχισαν να διανέμουν ρύζι και φακές. Εξίσου ενεργές υπήρξαν και στη μονή τους, που είχε καταστραφεί, επιδιορθώνοντας τα ηλιακά πάνελ, ξαναχτίζοντας τον γκρεμισμένο περίβολο και στρώνοντας νέα πλακάκια στο προαύλιο.
«Για μέρες μετά τον σεισμό, ανακαλύπταμε μόνο πτώματα. Και μετά ανακαλύψαμε ότι κορίτσια φτωχών οικογενειών είχαν πουληθεί γιατί οι γονείς τους δεν μπορούσαν πλέον να τα συντηρούν» λέει η Rupa, μια άλλη μοναχή-πολεμίστρια.
«Για μέρες μετά τον σεισμό, ανακαλύπταμε μόνο πτώματα. Και μετά ανακαλύψαμε ότι κορίτσια φτωχών οικογενειών είχαν πουληθεί γιατί οι γονείς τους δεν μπορούσαν πλέον να τα συντηρούν»
Πολλές από αυτές τις γυναίκες πέρα από προστάτιδες των -υποψήφιων- θυμάτων δρουν και ως περιβαλλοντικές ακτιβίστριες. Περιοδεύουν σε ομάδες από χωριό σε χωριό, ενδυναμώνοντας τις γυναίκες και ευαισθητοποιώντας τον κόσμο για την καταστροφή του πλανήτη.
Το 2011 η Dipam πήγε στη Σρι Λάνκα μαζί με άλλες μοναχές με σκοπό να ενημερώσουν τον κόσμο για τις επιπτώσεις των πλαστικών αποβλήτων. «Όταν μας έβλεπαν στα ποδήλατά μας, νόμιζαν ότι είμαστε αγόρια. Σταματούσαμε και τους λέγαμε ότι όχι μόνο είμαστε γυναίκες, αλλά και βουδίστριες μοναχές» θυμάται σήμερα, χωρίς να μπορεί να κρύψει την περηφάνεια της. Το 2014 η ίδια διένυσε μια απόσταση συνολικά 800 χλμ., περπατώντας 8 με 10 χιλιόμετρα καθημερινά με τις συντρόφους της και καθαρίζοντας τα χωριά από τα σκουπίδια. Την ίδια χρονιά μια αποστολή από εκείνες τις μοναχές βρέθηκε ακόμα και σε Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή.
Το 2016 οι καλόγριες διένυσαν με ποδήλατο 2.200 χιλιόμετρα από το Κατμαντού μέχρι το Δελχί για να μεταφέρουν το μήνυμα της περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και να ενθαρρύνουν τον κόσμο να χρησιμοποιεί ποδήλατο αντί για αυτοκίνητο. Έδειξαν, επίσης, ότι οι γυναίκες είναι αρκετά δυνατές και ικανές να ολοκληρώσουν έναν τεράστιο άθλο όπως αυτός.