Γιατί υπάρχει ένα άγαλμα στο Λονδίνο με δυο ποντίκια να τρώνε τυρί;
Το κολατσιό του καθενός έχει πάντα σημασία

Γράφει ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ
Περπατώντας στη Philipot Lane του Λονδίνου, που πήρε το όνομά της από έναν πρώην δήμαρχο του Λονδίνου τον 14ο αιώνα, εκτός από τα εντυπωσιακά κτίρια, θα διακρίνει και το μικρότερο άγαλμα που υπάρχει στη μητρόπολη. Ένα άγαλμα το οποίο αναπαριστά δυο ποντίκια να τρώνε τυρί.
Σίγουρα να κάποιος δεν ξέρει την ιστορία, θα αναρωτηθεί, για ποιον λόγο υπάρχει αυτό το άγαλμα και μάλιστα στο συγκεκριμένο σημείο. Η ιστορία βέβαια που το ακολουθεί το εξηγεί επαρκώς, αν και θα μπορούσε να είναι κάπως διαφορετικό.
Το άγαλμα λοιπόν αποτελείται από δυο μεγάλα ποντίκια που παλεύουν για ένα επίσης μεγάλο κομμάτι τυρί. Η επικρατέστερη εκδοχή αναφέρει πως ενώ το κτίριο χτιζόταν, οι εργάτες προσπαθούσαν να λύσουν ταυτόχρονα και το μυστήριο, των κολατσιών τους που συνέχεια εξαφανίζονταν.
Κάποια στιγμή, άφησαν ένα γεύμα αφύλαχτο και παραφύλαξαν να δουν ποιος ήταν ο ένοχος. Και ανακάλυψαν πως αυτός που ευθυνόταν δεν ήταν κάποιος συνάδελφός τους, αλλά τα ποντίκια τα οποία κατοικούσαν γύρω από το αναπτυσσόμενο κτίριο. Έτσι, αποφάσισαν να τους αφιερώσουν αυτό το μικρό άγαλμα, στην μνήμη του χαμένου τους φαγητού.
@lokafy.com
Μια πιο λεπτομερής εκδοχή, λέει ότι δυο από τους εργάτες άρχισαν να υποψιάζονται ο ένας τον άλλον για τα κλεμμένα γεύματα τους. Ενώ λοιπόν βρίσκονταν πάνω στη σκαλωσιά, άρχισαν να τσακώνονται έντονα, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον.
Για κακή τους τύχη όμως, η σκαλωσιά δεν άντεξε και οι δυο τους έπεσαν και σκοτώθηκαν. Όταν οι συνάδελφοί τους ανακάλυψαν πως όλη αυτή η τραγωδία δεν προέκυψε από εκείνους, αλλά από τα ποντίκια που έκλεβαν το φαγητό τους. Σκάλισαν το άγαλμα, στην μνήμη των συναδέλφων τους, για να θυμούνται πάντα πόσο άδικα έφυγαν και πως κάθε τσακωμός μπορεί να καταλήξει σε τραγωδία.
Γι’ αυτό και τα δυο ποντίκια φαίνονται να φιλονικούν για ένα κομμάτι τυρί. Πάντως, όποια κι αν είναι η αληθινή του ιστορία, το μικρότερο άγαλμα του Λονδίνου, είναι ένα από τα πιο παράξενα αξιοθέατα του, γεμάτο όμως με πολλά νοήματα.