Σήμερα έμαθα: Οι λύκοι όντως ουρλιάζουν στο φεγγάρι;

Η μυθολογία και η φαντασία των μαζών έχουν δημιουργήσει μια δημοφιλή πεποίθηση ότι υπάρχει κάποιο είδος σύνδεσης μεταξύ των λύκων και του φεγγαριού, ότι δηλαδή όταν αυτοί ουρλιάζουν, είναι σκόπιμα προς τον φυσικό δορυφόρο της Γης.

Είναι μια ρομαντική ιδέα, σίγουρα, κάτι που σίγουρα απολαμβάνουμε να λέμε στα παιδιά, αλλά δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Η παρουσία του φεγγαριού όταν ουρλιάζει ένας λύκος, όπως αποδεικνύεται, είναι καθαρά συμπτωματική και περιστασιακή.

«Οι ειδικοί του είδους δεν βρήκαν καμία σχέση μεταξύ των φάσεων του φεγγαριού και του λύκου που ουρλιάζει», γράφει το Animal Planet. «Οι λύκοι βγαίνουν πιο συχνά τη νύχτα επειδή είναι νυχτόβιοι. Αλλά γιατί στρέφουν το πρόσωπό τους προς το φεγγάρι και τα αστέρια όταν ουρλιάζουν; Όλα έχουν να κάνουν με την ακουστική, αφού η προβολή των κλήσεών τους προς τα πάνω επιτρέπει στον ήχο να μεταφερθεί μακρύτερα”.

Ενώ η επικοινωνία είναι το κύριο κίνητρο, οι λύκοι ουρλιάζουν για διάφορους λόγους. Το PBS κατέγραψε τις διάφορες φωνές και τα ουρλιαχτά, από την κραυγή του «μοναχικού λύκου» μέχρι το «συγκρουσιακό» κάλεσμα. Οι σκοποί περιλαμβάνουν την αναμετάδοση της θέσης, την προειδοποίηση ο ένας στον άλλον για επικείμενο κίνδυνο και, στην περίπτωση των περίφημων χορωδιακών ουρλιαχτών, διώχνοντας τους αντιπάλους ανάλογα με το μέγεθος της αγέλης τους. Μια μικρή ομάδα λύκων που ουρλιάζουν μαζί μπορεί να ακούγεται σαν μια μεγάλη ομάδα, κρατώντας τις αντίπαλες αγέλες στο σκοτάδι σχετικά με το πραγματικό τους μέγεθος, ακριβώς όπως μια μπλόφα στο παιχνίδι του πόκερ.

Πώς ξεκίνησε λοιπόν όλη αυτή η φήμη που ουρλιάζει το φεγγάρι; Όπως πολλές καλές ιστορίες, ξεκινά και τελειώνει με τους παλαιότερους. Η γενική συναίνεση είναι ότι πηγάζει από την τέχνη και τη μυθολογία των ιθαγενών της Αμερικής.

«Πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί που εκτείνονται πίσω στη Νεολιθική Εποχή συνδύαζαν συνεχώς λύκους με το φεγγάρι σε εικόνες και λογοτεχνία, τα οποία τελικά εξελίχθηκαν στη σημερινή δημοφιλή πεποίθηση», σύμφωνα με το Animal Planet. «Η Εκάτη, η Ελληνίδα θεά του φεγγαριού, έκανε παρέα με σκύλους. Το ίδιο ισχύει και για την Ντιάνα, τη ρωμαϊκή θεά του φεγγαριού και του κυνηγιού. Η σκανδιναβική μυθολογία λέει για ένα ζευγάρι λύκων που κυνηγούν το φεγγάρι και τον ήλιο για να καλέσουν νύχτα και μέρα. Οι φυλές των ιθαγενών της Αμερικής πιστεύουν ότι ένας λύκος έφερε μρ το τραγούδι του την ύπαρξη του φεγγαριού».