Σήμερα έμαθα: Ποια είναι η διαφορά του σταλακτίτη με τον σταλαγμίτη στα σπήλαια;

Οι καλοπροαίρετοι γεωλόγοι μπέρδεψαν πολλούς ανθρώπους όταν κατέληξαν να ονομάσουν τους σταλακτίτες και τους σταλαγμίτες.

Και οι δύο αυτές δομές που τα ονόματα τους ακούγονται πανομοιότυπα και που συνήθως σχηματίζονται σε ασβεστολιθικά σπήλαια, είναι ικανές να εκτείνονται σε μήκος πάνω από 8 μέτρα. Αλλά ποια είναι η διαφορά μεταξύ τους και πώς εμφανίζονται εξαρχής τέτοια περίεργα στολίδια;

Ας ξεκαθαρίσουμε την ορολογία. Ακολουθεί μια χρήσιμη (και ευρέως χρησιμοποιούμενη) φράση που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να ξεχωρίσετε ποιο είναι ποιο. «Οι σταλακτίτες κρατούν σφιχτά την οροφή και οι σταλαγμίτες μπορεί να αγγίξουν την οροφή». Με άλλα λόγια, οι σταλακτίτες σχηματίζονται στις στέγες των σπηλαίων και κρέμονται προς τα κάτω. Οι σταλαγμίτες, αντίθετα, βασίζονται στο δάπεδο και τεντώνονται προς τα πάνω, και μόνο περιστασιακά έρχονται σε επαφή με την οροφή.

Αυτοί οι δύο όροι προέρχονται από την ελληνική λέξη στάλακτος, που σημαίνει «στάζει». Αυτό συμβαίνει επειδή το νερό της βροχής που στάζει είναι υπεύθυνο για τον σχηματισμό των κωνικών αντικειμένων. Όταν η βροχή διαρρέει τον ασβεστόλιθο, το νερό εξάγει αέριο διοξείδιο του άνθρακα από τον βράχο. Αυτό που προκύπτει είναι ένα ασθενές ανθρακικό οξύ που διεισδύει στην πέτρα και εναποθέτει ένα κομμάτι ασβεστίτη στη στέγη των σπηλαίων, καθώς το νερό συνεχίζει να στάζει, όλο και περισσότερος ασβεστίτης προστίθεται στο σημείο, δημιουργώντας τελικά έναν μακρύ σταλακτίτη.

Τι γίνεται όμως με τους σταλαγμίτες; Υπάρχει ένας λόγος που γενικά βρίσκονται ακριβώς κάτω από τους σταλακτίτες. Όλοι αυτοί που στάζουν νερό πρέπει να προσγειωθούν κάπου. Όταν μια σταγόνα χτυπήσει τελικά στο πάτωμα του σπηλαίου, εναποθέτει ακόμη περισσότερο ασβεστίτη εκεί, αυτή τη φορά σε ένα ανάχωμα. Το υγρό συνεχίζει να στάζει από την άκρη ενός σταλακτίτη και το κομμάτι συνεχίζει να ανεβαίνει, αφήνοντάς μας έναν σταλαγμίτη που φουσκώνει. Το να ονομάσουμε αυτή τη διαδικασία σταδιακή θα ήταν υποτίμηση. Σε ασβεστολιθικά σπήλαια, ο συνήθης ρυθμός ανάπτυξης είναι κάτω από 10 εκατοστά ανά χιλιετία.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι τόσο οι σταλαγμίτες όσο και οι σταλακτίτες ανήκουν σε μια μεγαλύτερη γεωλογική ομάδα που είναι γνωστή ως «σπηλαιόθεμα». Επιπλέον, η λάβα περιστασιακά εμπλέκεται στη δημιουργία σταλακτιτών, οδηγώντας σε κάποια παράξενα αποτελέσματα.