Σήμερα έμαθα: Γιατί φτιάχνουμε χιονάνθρωπους;

Καθώς ο χειμώνας πλησιάζει, υπάρχει ένα αναμενόμενο θέαμα σε μέρη που έχουν την τύχη να δουν χιόνι. Τους χιονάνθρωπους.

Τα παιδιά τους στολίζουν με καπέλα και μύτες καρότου, μέχρι γιγάντια γλυπτά αγαπημένων χαρακτήρων, γιατί όπου υπάρχει χιόνι, θα υπάρχουν και χιονάνθρωποι. Υπάρχουν ακόμη και διαγωνισμοί που βασίζονται στην κατασκευή των πιο εντυπωσιακών χιονάνθρωπων.

Γιατί όμως κατασκευάζουμε χιονάνθρωπους; Τι μας αναγκάζει να διαμορφώσουμε το χιόνι στην εικόνα μας; Η απάντηση είναι πιο ποικίλη και πιο γεμάτη ιστορία από όσο νομίζετε.

«Ο άνθρωπος είχε πάντα αυτό το αρχέγονο ένστικτο να κάνει selfies. Αγαπάμε τον εαυτό μας!» Ο Bob Eckstein, συγγραφέας και σκιτσογράφος που πέρασε επτά χρόνια ψάχνοντας για την παλαιότερη απεικόνιση ενός χιονάνθρωπου, είπε στο BBC. Στο βιβλίο του The History of the Snowman, μοιράζεται λεπτομέρειες από ένα σκίτσο που βρέθηκε στο περιθώριο ενός χριστιανικού βιβλίου από το 1380. Θεωρεί ότι οι λόγοι πίσω από την τέχνη του χιονιού μπορεί να είναι ναρκισσιστικού χαρακτήρα: «Πριν από αιώνες, το να κατασκευάσουν χιονάνθρωπους ήταν μια ευκαιρία για να εκφραστούν οι άνθρωποι, με δωρεάν προμήθειες τέχνης να πέφτουν από τον ουρανό μπροστά στο κατώφλι τους… Ίσως είναι η μόνη ευκαιρία για κάποιον να φτιάξει ένα άγαλμα σε φυσικό μέγεθος με βάση τον εαυτό του», είπε.

Αυτό υποδηλώνει ότι οι χιονάνθρωποι μπορεί να δημιουργήθηκαν ακόμη πιο πίσω από το 1380, καθώς ήταν αρκετά γνωστοί ώστε κάποιος να σχεδιάζει έναν παθητικά. Ωστόσο, καθώς το χιόνι λιώνει και οι χιονάνθρωποι εξαφανίζονται την άνοιξη, αυτές οι αρχαίες δημιουργίες χάνονται στον χρόνο.

Ωστόσο, τα αρχεία χιονάνθρωπων που χρησιμοποιούνται ως εργαλεία σε σύγκρουση είναι πιο καλά τεκμηριωμένα. «Το θαύμα του 1511» ήταν μια ανταποδοτική διαμαρτυρία που διεξήγαγαν οι αγρότες των Βρυξελλών κατά του κυβερνώντος Οίκου των Αψβούργων. Οι κοινωνικές αναταραχές, τα κενά πλούτου και ο «Χειμώνας του Θανάτου» στον οποίο οι θερμοκρασίες παρέμειναν κάτω από το μηδέν για έξι συνεχόμενες εβδομάδες τροφοδότησαν τη δημιουργία περίπου 110 πρόστυχων και σατιρικών χιονάνθρωπων που στρίμωξαν για τα καλά τον οίκο. Λειτούργησαν και ως τρόπος να δείξουν τα αληθινά συναισθήματα των ανθρώπων και παρείχαν μια σπίθα χαράς σε μια κατά τα άλλα ζοφερή και ταραχώδη εποχή.

Όσο περνάει ο καιρός, οι χιονάνθρωποι έχουν αποκτήσει μια πολύ πιο ιδιότροπη φύση και έχουν γίνει μέρος πολλών χειμερινών παραδόσεων. Η Ζυρίχη, για παράδειγμα, διοργανώνει κάθε χρόνο ένα ανοιξιάτικο φεστιβάλ που ονομάζεται Sechseläuten. Το φεστιβάλ, το οποίο χρονολογείται από τον 16ο αιώνα, λειτουργεί ως η ελβετική εκδοχή της Ημέρας της Μαρμότας και τελειώνει με το κάψιμο ενός ομοιώματος χιονάνθρωπου γνωστό ως Böögg. (Ο όρος πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην αγγλική λέξη boogeyman). Όταν καίγεται, το κεφάλι του ψεύτικου χιονάνθρωπου τελικά εκρήγνυται και πιστεύεται ότι όσο πιο γρήγορα συμβεί αυτό, τόσο καλύτερο θα είναι το καλοκαίρι. Οτιδήποτε πάνω από 15 λεπτά θεωρείται κακή τύχη.

Οι χιονάνθρωποι ήταν πάντα συνώνυμοι με την ανθρωπότητα. Λειτούργησαν ως αντανάκλασή μας, στην πολιτική μας, στις όποιες μάχες μας, στην οικογένειά μας και στις διακοπές μας, για όσο διάστημα έπεφτε χιόνι και πιθανότατα θα συνεχίσει να το κάνει για τα επόμενα χρόνια.