Ποιος ήταν ο άντρας που ήταν χαμένος από το 1997 – Τον βρήκαν παγωμένο και άθικτο

Η ανακάλυψη μιας ανθρώπινης σορού, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά την εξαφάνισή του, επαναφέρει στο προσκήνιο τη δύναμη της φύσης και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην καθημερινή μας πραγματικότητα.

Πρόσφατα, σε μια παγετώδη περιοχή του Πακιστάν, εντοπίστηκε η σορός ενός άντρα, ο οποίος είχε δηλωθεί αγνοούμενος από το 1997. Το πτώμα βρέθηκε μέσα σε παγετώνα από βοσκό της περιοχής, ο οποίος το εντόπισε λόγω της υποχώρησης των πάγων. Μαζί με τη σορό υπήρχαν προσωπικά αντικείμενα, όπως μια ταυτότητα, που επιβεβαίωσαν την ταυτότητα του θανόντος: επρόκειτο για τον Naseeruddin, ο οποίος είχε χαθεί κατά τη διάρκεια χιονοθύελλας πριν από 28 χρόνια.

Το ενδιαφέρον δεν περιορίζεται μόνο στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, αλλά στο γεγονός ότι το σώμα διατηρήθηκε σχεδόν ανέπαφο. Σύμφωνα με ειδικούς, όταν ένα σώμα παγιδεύεται σε παγετώνα, οι συνθήκες είναι τέτοιες ώστε η αποσύνθεση αναστέλλεται. Η πολύ χαμηλή θερμοκρασία, η έλλειψη οξυγόνου και η ξηρότητα δημιουργούν περιβάλλον συντήρησης, όχι πολύ διαφορετικό από αυτό ενός καταψύκτη.

Αυτό το φαινόμενο δεν είναι μεμονωμένο. Παρόμοιες ανακαλύψεις έχουν συμβεί και στις Άλπεις, και σε άλλες περιοχές με παγετώνες. Το κοινό στοιχείο όλων αυτών των περιπτώσεων είναι η αύξηση της συχνότητας τέτοιων εντοπισμών τα τελευταία χρόνια — και ο λόγος είναι απλός: η επιτάχυνση του λιωσίματος των παγετώνων λόγω της παγκόσμιας θέρμανσης. Στατιστικά δεδομένα δείχνουν ότι ο ρυθμός απώλειας παγετώνων έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι περιοχές που μέχρι πρόσφατα ήταν καλυμμένες με πάγο, τώρα αποκαλύπτονται.

Η περίπτωση του Naseeruddin συνδέεται και με κοινωνικά δεδομένα. Όπως αναφέρει η αστυνομία, η εξαφάνισή του είχε σχέση με οικογενειακές διαφορές, που ανάγκασαν τον ίδιο και τον αδερφό του να εγκαταλείψουν το σπίτι τους και να περάσουν μέσα από δύσβατες περιοχές με άλογα. Η κακοκαιρία που επικρατούσε τότε, σε συνδυασμό με τη γεωμορφολογία του εδάφους, πιθανότατα συνέβαλαν στο δυστύχημα.

Η ανακάλυψη του πτώματος δεν θα είχε συμβεί αν δεν είχε προηγηθεί η φυσική διαδικασία υποχώρησης του πάγου. Πρόκειται για ένα τραγικό περιστατικό, που όμως μας υπενθυμίζει με απόλυτη σαφήνεια πώς φυσικά φαινόμενα, τεχνολογική πρόοδος και κοινωνικά δεδομένα τέμνονται μερικές φορές με τον πιο απρόβλεπτο τρόπο.

Η περίπτωση αυτή είναι άλλη μια απόδειξη ότι οι παγετώνες δεν είναι στατικές οντότητες – είναι ζωντανά οικοσυστήματα που αλλάζουν και αποκαλύπτουν. Και με την πρόοδο της κλιματικής αλλαγής, τέτοια ευρήματα αναμένεται να αυξηθούν.