Η νύχτα που η Επίδαυρος σηκώθηκε όρθια για τη Μαρία Κάλλας
Μια θρυλική συνεργασία που σημάδεψε τον πολιτισμό

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Πριν από 64 χρόνια, δύο κορυφαίες μορφές της ελληνικής τέχνης συναντήθηκαν στην Επίδαυρο για να γράψουν ιστορία. Η Μαρία Κάλλας, η πιο εμβληματική ντίβα της όπερας, και ο Αλέξης Μινωτής, σπουδαίος θεατράνθρωπος, συνεργάστηκαν για το ανέβασμα της Μήδειας του Λουίτζι Κερουμπίνι.
Το καλοκαίρι του 1961, το αρχαίο θέατρο γέμισε με 17.000 θεατές. Ο Μινωτής υπέγραψε τη σκηνοθεσία με σεβασμό στην κλασική παράδοση, η Κάλλας ενσάρκωσε τη Μήδεια με εκείνη τη μοναδική δύναμη που συνδύαζε πάθος και τεχνική, ενώ τα κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη έδωσαν μια συγκλονιστική οπτική διάσταση.
Όπως σημειώνει ο συλλέκτης Άρης Λουπάσης, «κάθε λέξη, κάθε νότα γέμιζε την ατμόσφαιρα» και στο τέλος η αποθέωση ήταν τέτοια που οι θεατές την αποκάλεσαν «Μεγάλη σαν τον Γκρέκο».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η παράσταση εκείνης της νύχτας δεν ήταν απλώς ένα καλλιτεχνικό γεγονός· αποτέλεσε θρίαμβο διεθνούς βεληνεκούς και ταυτόχρονα τον τελευταίο αποχαιρετισμό της Κάλλας στο ελληνικό κοινό.
Η Μήδεια είχε ήδη συνδεθεί με τη φωνή της Κάλλας από το 1953, όταν την παρουσίασε σε Μιλάνο, Βενετία και Ρώμη. Η συνεργασία της με τον Μινωτή ξεκίνησε το 1958 στο Ντάλας και συνεχίστηκε με θρυλικές παραστάσεις σε Λονδίνο και Μιλάνο, για να κορυφωθεί στην Επίδαυρο.
Πέρα όμως από τη σκηνή, τους ένωσε μια βαθιά φιλία που κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής τους. Εκείνη, σύμβολο του παγκόσμιου λυρισμού· εκείνος, θεματοφύλακας του αρχαίου δράματος. Μαζί, άφησαν πίσω τους μια συνεργασία που εξακολουθεί να μνημονεύεται ως κορυφαίο σημείο αναφοράς στον παγκόσμιο πολιτισμό.