Otrovert: Το νέο... είδος ανθρώπου που δεν ταιριάζει πουθενά – και δεν το χρειάζεται

Σε έναν κόσμο που προτιμά να σε βάζει σε κουτάκια — «εσωστρεφής», «εξωστρεφής», «αμβιβερτής» — υπάρχει ένα νέο είδος προσωπικότητας που λέγεται otrovert. Ο όρος προέρχεται από τον ψυχίατρο Rami Kaminski και περιγράφει ανθρώπους που δεν αισθάνονται ότι ανήκουν πλήρως σε κάποια ομάδα.

Τι είναι ένας otrovert;

Ένας otrovert δεν είναι ούτε κλασικός εσωστρεφής ούτε εξωστρεφής — είναι κάποιος που «γυρίζει αλλού». Το όνομα συνδυάζει το ισπανικό «otro» (άλλος) και το «vert» (να γυρίζω). Αν οι εσωστρεφείς αντλούν ενέργεια από τη μοναξιά και οι εξωστρεφείς από την κοινωνική επαφή, οι otroverts έχουν μια διαφορετική σχέση με τον κόσμο: δεν χρειάζονται την ομάδα για να οριστούν, δεν «φορτώνονται» από την ομαδική σκέψη, και συχνά αισθάνονται πιο άνετα έξω από το «σχήμα».

Τα χαρακτηριστικά τους

• Αίσθηση μη-ανήκειν: Οι otroverts σπάνια νιώθουν ότι ανήκουν πλήρως σε μια κοινότητα ή ομάδα.
• Βάθος στις διαπροσωπικές σχέσεις: Αντί για πολλές επιφανειακές γνωριμίες, συχνά επιλέγουν λίγες — αλλά με ουσιαστική σύνδεση.
• Ανεξαρτησία και πρωτοτυπία: Δεν ακολουθούν τις τάσεις του πλήθους· οι ιδέες τους συχνά προέρχονται από προσωπική εσωτερική οπτική.
• Συμπάθεια αλλά αποστασιοποίηση από ομάδες: Μπορούν να είναι ζεστοί, φιλικοί και υποστηρικτικοί, αλλά δεν ταυτίζονται με τα «όλοι μαζί» των συλλογικών ταυτοτήτων.
• Αναντιστοιχία μεταξύ ρόλων και συναισθημάτων: Εξωτερικά μπορεί να δείχνουν κοινωνικοί, όμως εσωτερικά να αισθάνονται αποσυνδεδεμένοι.
• Απόρριψη της ανάγκης για κοινωνική αποδοχή: Δεν αναζητούν επιβεβαίωση από τους άλλους· θέλουν να είναι αυθεντικοί.

Οι otroverts έχουν το πλεονέκτημα της πρωτοτυπίας και της βαθιάς σκέψης. Στον χώρο της τέχνης, της επιστήμης, της φιλοσοφίας, αρκετοί ανεξάρτητοι στοχαστές (όπως ο Einstein, η Frida Kahlo, ο Kafka) συχνά αναφέρονται ως πιθανοί otroverts.

Αλλά υπάρχουν και δυσκολίες:

Η επιθυμία να μην υπακούς στην ομαδική λογική μπορεί να οδηγήσει σε απομόνωση ή παρεξηγήσεις. Η πίεση να «ταιριάξεις» στις παραδοσιακές δομές (δουλειά, σχολείο, κοινωνικές ομάδες) μπορεί να δημιουργεί άγχος ή παρορμήσεις να υποχωρήσεις.

Η ανάγκη για διακριτικότητα στις σχέσεις: επειδή δεν επιδιώκουν την ομαδική ταύτιση, οι δεσμοί τους συχνά κινούνται σε πιο προσωπικό επίπεδο. Ένας otrovert μπορεί να αισθάνεται κοινή συνάφεια με έναν άνθρωπο — αλλά να μην μπορεί να συμμετάσχει συλλογικά. Στις κοινωνικές συναντήσεις, προτιμούν μια γωνιά με κάποιο άτομο για συζήτηση, παρά το να «πετάγονται» σε συμπορεύσεις και ομάδες. Δεν τους γεμίζει να ακολουθούν τάσεις ή να συζητούν θέματα που «όλοι λένε», δεν είναι ότι δεν ενδιαφέρονται, απλώς δεν ταυτίζονται με την ορθοδοξία του πλήθους. Η «μη-συμμετοχή» τους δεν είναι άρνηση· είναι στάση αυθεντικότητας.

Η έννοια του otrovert δεν αποκλείει την ύπαρξη άλλων προσωπικοτήτω, είναι απλώς ένας τρόπος να εξηγηθεί η εμπειρία κάποιων που ποτέ δεν ένιωσαν ότι «ταιριάζουν».