Ποιος είπε ότι «ο Τραμπ έχει προσωπικότητα αλκοολικού»;
Και τον Έλον Μασκ «δηλωμένο χρήστη κεταμίνης»

Από το NEWSROOM
Η φράση έπεσε σαν σπίθα σε ξερό χόρτο και προκάλεσε αναταραχή στον στενό κύκλο του Λευκού Οίκου. Σύμφωνα με εκτενές άρθρο του Vanity Fair, η προσωπάρχης του Ντόναλντ Τραμπ, Σούζι Γουάιλς, φέρεται να περιγράφει τον Αμερικανό πρόεδρο ως άνθρωπο με «την προσωπικότητα ενός αλκοολικού», παρότι, όπως είναι γνωστό, δεν πίνει ούτε σταγόνα αλκοόλ. Η δήλωση, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έμεινε ασχολίαστη.
Το δημοσίευμα βασίζεται σε σειρά συνεντεύξεων που παραχώρησε η Γουάιλς στο περιοδικό και σκιαγραφεί ένα ιδιαίτερα ωμό πορτρέτο της εξουσίας γύρω από τον Τραμπ: σχέσεις έντασης, προσωπικές αξιολογήσεις χωρίς φίλτρο και μια καθημερινότητα που απέχει πολύ από την εικόνα πειθαρχίας που επιχειρεί να εκπέμψει ο Λευκός Οίκος.
«Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να κάνει»
Σύμφωνα με το Vanity Fair, η Γουάιλς εξηγεί ότι ο χαρακτηρισμός της δεν αφορά το αλκοόλ καθαυτό, αλλά μια νοοτροπία απεριόριστης αυτοπεποίθησης. Όπως φέρεται να λέει, ο Τραμπ λειτουργεί με τη βαθιά πεποίθηση ότι «δεν υπάρχει τίποτα, απολύτως τίποτα, που να μην μπορεί να κάνει». Ένα μοτίβο συμπεριφοράς που, κατά την ίδια, θυμίζει έντονα ανθρώπους με εθιστική προσωπικότητα.
Η προσωπική της εμπειρία παίζει ρόλο σε αυτή την οπτική. Η Γουάιλς έχει μιλήσει ανοιχτά για τον πατέρα της, γνωστό αθλητή και σχολιαστή, ο οποίος αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα αλκοολισμού. Όπως αφήνεται να εννοηθεί, αναγνωρίζει παρόμοια ψυχολογικά μοτίβα, όχι την εξάρτηση, αλλά την αίσθηση παντοδυναμίας.
Βολές προς όλους
Οι αποκαλύψεις, ωστόσο, δεν σταματούν στον Τραμπ. Στο ίδιο άρθρο, η Γουάιλς εμφανίζεται να χαρακτηρίζει τον Έλον Μασκ «δηλωμένο χρήστη κεταμίνης», τον αντιπρόεδρο Τζέι Ντι Βανς «συνωμοσιολόγο» και τον επικεφαλής του προϋπολογισμού Ρας Βόουτ «ακραίο δεξιό φανατικό». Πρόκειται για δηλώσεις που, αν και αποδίδονται σε off-the-record συνομιλίες, έχουν ήδη προκαλέσει πολιτικούς τριγμούς.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί και η αναφορά της σε μια άτυπη «συμφωνία» με τον Τραμπ, σύμφωνα με την οποία η εκστρατεία πολιτικής εκδίκησης θα έπρεπε να περιοριστεί στους πρώτους μήνες της δεύτερης θητείας του, μια παραδοχή που ρίχνει φως στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται ο ίδιος την εξουσία.
Η διάψευση και το damage control
Μετά τη δημοσίευση, η Σούζι Γουάιλς έσπευσε να διαψεύσει το άρθρο, κάνοντας λόγο για «ανέντιμη και προκατειλημμένη αφήγηση» που παρουσιάζει τον πρόεδρο και την ομάδα του ως χαοτικούς. Εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου έσπευσε να υπερασπιστεί τη σχέση των δύο, δηλώνοντας ότι ο Τραμπ «δεν έχει πιο πιστή και αφοσιωμένη σύμβουλο».
Παρά τις διαψεύσεις, το κείμενο του Vanity Fair άνοιξε ξανά τη συζήτηση για το ποιος πραγματικά ελέγχει το τιμόνι της εξουσίας και πόσο λεπτή είναι η γραμμή ανάμεσα στην απόλυτη αυτοπεποίθηση και την επικίνδυνη αίσθηση ακαταμάχητης ισχύος. Γιατί, τελικά, ίσως το ερώτημα δεν είναι αν ο Τραμπ έχει «προσωπικότητα αλκοολικού», αλλά αν η εξουσία λειτουργεί σαν εθισμός από μόνη της.












