Trans Rights υπό επίθεση: Το Τέξας ψηφίζει νόμο που θίγει την αξιοπρέπεια

Στις ΗΠΑ, και συγκεκριμένα στο Τέξας, το πολιτικό παιχνίδι πήρε μια νέα και –ας το πούμε ξεκάθαρα– παράλογη στροφή: το πολιτειακό Κοινοβούλιο ψήφισε νομοσχέδιο που στερεί από trans και intersex ανθρώπους το βασικό δικαίωμα να χρησιμοποιούν με ασφάλεια τις δημόσιες τουαλέτες. Ναι, καλά διάβασες. Ενώ ο κόσμος καίγεται από κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά προβλήματα, οι πολιτικοί επέλεξαν να παίξουν… "αστυνόμους τουαλέτας".

Η ACLU Texas ανακοίνωσε ότι η νέα ρύθμιση ουσιαστικά εκθέτει κάθε πολίτη στα αδιάκριτα βλέμματα της εξουσίας και των ξένων. Γιατί για να ελέγξει κανείς ποιος «πρέπει» ή «δεν πρέπει» να μπει σε μια τουαλέτα, θα πρέπει να καταπατήσει την προσωπική ιδιωτικότητα όλων. Αυτό δεν είναι μόνο επικίνδυνο, αλλά και βαθιά εξευτελιστικό.

Οι αντιδράσεις δεν άργησαν να έρθουν. Χρήστες στα social media επεσήμαναν ότι οι συνέπειες του νόμου δεν αφορούν μόνο την LGBTQ+ κοινότητα, αλλά όλους. Σκέψου το: γυναίκες και παιδιά μπορεί να αρχίσουν να αποφεύγουν τις δημόσιες τουαλέτες από φόβο ή ανασφάλεια. Επιπλέον, όπως σωστά σχολιάστηκε, είναι πρακτικά αδύνατο να ξεχωρίσεις με την πρώτη ματιά έναν cis άντρα από έναν trans άντρα, αν και οι δύο είναι πλήρως ντυμένοι. Οπότε πώς ακριβώς θα «εφαρμοστεί» ένας τέτοιος νόμος χωρίς να οδηγήσει σε ακραίες περιπτώσεις profiling και καχυποψίας;

Και το πιο ανησυχητικό: η νέα νομοθεσία ανοίγει την πόρτα σε ακόμα μεγαλύτερη κακοποίηση. Όποιος «φαίνεται» λίγο διαφορετικός μπορεί να στοχοποιηθεί, να δεχτεί προσβολές, να εξαναγκαστεί να δώσει εξηγήσεις για την ταυτότητά του. Η λογική αυτή όχι μόνο δεν προστατεύει κανέναν, αλλά ενισχύει το κλίμα φόβου και μίσους.

Οι επικριτές το λένε ξεκάθαρα: αντί οι πολιτικοί να περνούν νόμους που θα βελτιώσουν την καθημερινότητα των πολιτών, επιλέγουν να κυνηγούν φαντάσματα. Οι πολίτες ζητούν καλύτερη παιδεία, υγεία, υποδομές, ασφάλεια. Αντί γι’ αυτά, παίρνουν νομοσχέδια που τους βάζουν να απολογούνται για το πού θα κάνουν την πιο βασική ανθρώπινη ανάγκη.

Το ζήτημα, φυσικά, ξεπερνά τα σύνορα του Τέξας. Ανοίγει μια μεγάλη συζήτηση γύρω από το πώς η πολιτική μπορεί να εργαλειοποιεί τις τουαλέτες (κυριολεκτικά!) για να ελέγξει σώματα και ταυτότητες. Είναι άλλο ένα reminder ότι οι ελευθερίες που θεωρούμε αυτονόητες –όπως η πρόσβαση σε έναν ασφαλή δημόσιο χώρο– δεν είναι πάντα δεδομένες. Και ότι χρειάζεται διαρκής αγώνας για να προστατεύονται.

Σε τελική ανάλυση, η τουαλέτα δεν είναι πολιτικό πεδίο μάχης. Είναι χώρος ιδιωτικός, καθημερινός και απολύτως απαραίτητος. Η αξιοπρέπεια και η ασφάλεια σε έναν τέτοιο χώρο δεν πρέπει ποτέ να μπαίνουν σε ψηφοφορία. Γιατί το να πας τουαλέτα είναι δικαίωμα, όχι προνόμιο.